Bij zorginstelling de Riethorst bezoekt Manuela twee keer in de week twee bewoners. Dat is niet alleen voor de bewoners heel gezellig, ook Manuela haalt veel voldoening uit deze bezoekjes.
“In het laatste jaar van mijn studie ben ik in een burn-out beland. Eigenwijs dat ik ben, heb ik mijn studie wel afgemaakt. In het kader van “iedereen kan dat, dus ik ook” leefde ik mijn leven. Ik stelde te hoge verwachtingen en wilde aan de buitenwereld laten zien dat ik het ook allemaal wel aankon. En toen het toch allemaal teveel werd en ik besefte dat dat niet lukt, komt die klap heel hard aan.”
Te hoge verwachtingen
“Ik wist dat ik anders in het leven moest gaan staan, wilde ik herstellen. Maar wanneer je gewend bent te gaan werken als je ziek bent en alsmaar door te gaan, is dat heel lastig. Waar begin ik? Hoe begin ik? Het is veel makkelijker om weer te gaan solliciteren dan weer bij 0 te moeten beginnen. Ik ben blij dat ik dat toch gedaan heb, want het heeft mij nu al zoveel opgeleverd. Met mijn coach heb ik besproken wat ik leuk vind en waar ik aan wil werken. Een groot leerpunt voor mij is het aangeven van mijn grenzen. Erg belangrijk, wil ik niet weer in een burn-out belanden. De keuze voor de Riethorst was snel gemaakt, want werken met ouderen vind ik ontzettend leuk. Ik vind het nu nog steeds erg als ik een dag niet kan komen. Niet omdat ik mij bezwaard voel, maar omdat ik het daar heel erg naar mijn zin heb. Als ik binnen kom, beginnen de mensen te glimlachen. Dat doet mij zo goed. Als niemand je verwacht, kun je je wekker wel zetten, maar waar doe je het dan voor? Ook durf ik nu mijn grenzen aan te geven. Soms moet mijn coach mij daar nog wel even aan herinneren, maar ik ben hem erg dankbaar dat hij dat doet. Het is fijn om te weten dat ik er niet alleen voor sta en iemand heb om op terug te vallen. Iemand die mij begrijpt en soms even vraagt: ‘He, hoe gaat het?’. En dat ik dan ook kan zeggen: ‘Vandaag even niet’.”
Meer succesverhalen lezen? Bekijk dan eens ons boekje vol succesverhalen!
