Marith is 24 jaar en woont in Zwolle. Nadat ze een aantal negatieve ervaringen opdeed tijdens haar stage, besloot ze te stoppen met haar opleiding. Omdat ze wel graag iets omhanden had, thuiszitten is niets voor haar, kwam ze via via bij Alfons van DOCK24 terecht. Hij hielp Marith aan een vrijwilligersplek en ging het gesprek met haar aan over de onderwerpen waar ze tegenaan liep.
Stoppen met studie
“Nadat ik mijn studie Individuele gezondheidszorg had afgerond, begon ik aan een studie Verpleegkunde. De theorie ging heel goed, maar in de praktijk en dan vooral tijdens de stageperiodes merkte ik dat het niet altijd lekker liep. Iedere tien weken een nieuwe plek, met nieuwe opdrachten binnen een nieuw systeem. Het gaf mij veel stress, het ging gewoon niet. Ik wilde wel door met school, maar de negatieve ervaringen tijdens de stages zorgden ervoor dat ik mijn zelfvertrouwen verloor.” Marith besloot te stoppen met de opleiding. Daarna ging het een tijdje het niet goed met haar.
Vrijwilligerswerk
Via Tiem en het Sociaal Wijkteam kwam Marith bij trajectcoach Alfons van DOCK24 terecht. Marith en Alfons gingen samen op zoek naar vrijwilligerswerk en vonden die bij De Nieuwe Haven, ouderenzorg. Ze startte met op woensdagmiddag een uurtje wandelen met een oudere en bouwde dit steeds iets uit. “Dat leverde toch de nodige stress op, de nieuwe ervaringen maakten me wat zenuwachtig. Alfons zei altijd dat het heel belangrijk is dat ik succeservaringen op zou doen. Doordat de stages niet lekker liepen, dat doet wel wat met je zelfvertrouwen. Iemand kan wel tegen je zeggen dat je het goed doet, maar je moet het zelf geloven.” En toen kwam de eerste lockdown, zo’n drie weken nadat Marith startte bij De Nieuwe Haven. Gelukkig mochten de groepen bij DOCK24 na een korte periode gelukkig weer doorgaan. Dat was voor Marith echt een verademing. “Ik woonde alleen, alle contacten die ik had was via beeldbellen en had weinig mogelijkheden tot contact met leeftijdsgenoten. Hoewel ik sociale contacten soms lastig vind, heb ik er wel echt behoefte aan. Dus ik was heel blij dat ik naar DOCK24 kon.
Veilig
Marith sloot zich aan bij het Meubellab en het Pinterstlab. “Fijn om even lekker met je handen bezig te zijn, dan ben je even uit je hoofd. Tegelijkertijd heb je contact met mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Sociaal contact, daar had ik erg behoefte aan.” Het meedoen aan deze groepsactiviteiten had echt meerwaarde: “Je ziet dat anderen doorstromen naar een betaalde baan of een nieuwe studie. Ik heb altijd wel een goede motivatie gehad, maar als je ziet dat het anderen lukt motiveert het nog meer.” Wat maakte voor jou dat deze locatie jou heeft geholpen? “Hier kon ik zijn wie ik ben, maakte het niet uit dat ik niet lekker in mijn vel zat. Ik hoefde me niet beter voor te doen dan ik me voelde. Er lag ook niet veel druk op. Als je een keertje iets later was, was dat geen probleem. Bij DOCK24 voelt het veilig.”
Doorzettingsvermogen
Tijdens haar vrijwilligerswerk kwam Marith soms wel in lastige situaties terecht. “Die lastige situaties ging je aan, je hebt jouw doorzettingsvermogen en je wilskracht ingezet om dingen op te lossen. Je hebt het zelf gedaan. Dat heeft jou doen groeien”, zegt Alfons. “Soms was het lastig, maar uiteindelijk sta je waar je nu staat.” Marith vult aan: “Nu ik werk kom ik ook wel situaties tegen dat ik denk “wat moet ik daar nou mee?”. Daar heb ik in mijn vrijwilligerswerk toch ervaring opgedaan.”
Werk
Marith werkt nu zo’n 16 tot 24 uur per week in het ziekenhuis in een veel overzichtelijkere functie dan ze gewend was. “Het is heel praktisch werk, je kletst eventjes, soms heb je een wat langer gesprek maar je bent niet verantwoordelijk voor het welzijn van één persoon. Dat is binnen de ouderenzorg wel zo. Het is wel heel hard werken in het ziekenhuis en heel leuk! Als ik terugkijk denk ik wel: ja, ik ben wel trots op mezelf.”